Wat vooraf ging…
De voorjaarsvakantie 2018 brachten wij door in het midden van Engeland. Hoog op mijn wensenlijstje stond een bezoek aan de Wedgwood-fabriek. Wat aanvankelijk een soort kamikazeactie leek te worden (wie gaat er nu naar een porseleinfabriek vol breekbare kostbaarheden met een dochter van 5, maar vooral een zoontje van 3?!), werd een groot succes. We nuttigden een geweldige Britse high tea en de kinderen mochten potten bakken EN een echt porseleinen schoteltje versieren. Dochter Frédérique – een echt tekenmeisje – koos voor een tekening van een klassieke roos, welke ze zelf moest overtrekken en inkleuren. Haar uiteindelijke design werd op het porselein geplakt en zo had ze haar eigen Wedgwood schoteltje (dat nog steeds op haar kamer staat!).
De hele ervaring maakte diepe indruk op Frédérique. De afgelopen twee jaar vroeg ze meerdere malen of we “nog een keer naar die porseleinfabriek konden” want ze wilde graag weer zo’n bordje maken. Geduldig legde ik telkens uit dat dat ietwat uit de route lag, maar dat we thuis ook wat konden proberen te knutselen. Thuis met speciale verf aan de slag was leuk, maar voelde toch niet “zo echt”, dus het bleef kriebelen.
Tot ik me een keer bedacht dat wij in Nederland toch ook aardewerk fabriceerden? En wat voor aardewerk!? Wereldberoemd zelfs! Daar konden die Britten toch alleen maar van dromen? Een snelle Google-ronde leerde mij dat je in Delft inderdaad een bezoek kan brengen aan de Koninklijke Porceleyne Fles en daar een zogenaamde tegelworkshop kan volgen, waarbij je zelf een blauwwit tegeltje kan maken. Dat was wat voor mijn tekenmeisje (van inmiddels 8 jaar)! Er stond geen leeftijd restrictie bij, dus ik besloot er een telefoontje aan te wagen. De vriendelijke dame van de Porceleyne Fles/ Royal Delft gaf aan dat de workshop inderdaad ook toegankelijk was voor kinderen.
Er zijn twee soorten tegelworkshops: een waarbij met blauwe verf geverfd wordt en een waarbij met een speciale zwarte verf geverfd wordt. Eerstgenoemde tegel kun je meteen na afloop mee naar huis nemen, laatstgenoemde wordt afgebakken bij de Porceleyne Fles (waarbij de zwarte verf blauw kleurt!) en geglazuurd wordt, net als “de echte tegels”. Deze worden dan later – tegen een extra betaling – thuisbezorgd. Desgevraagd gaf dochterlief aan voor het echte werk te willen gaan. Het is geen goedkope workshop, maar in de zomervakantie zijn er speciale kinderworkshops tegen een iets lager tarief. Zo lang wilden wij echter niet wachten en we reserveerden een reguliere tegelworkshop.
Naar Delft
En zo togen wij op een zaterdagochtend richting Delft. De fabriek ligt iets buiten het centrum, tegen het terrein van de TU Delft en is dus goed aan te rijden. Parkeren kon voor de deur, altijd prettig. De fabriek zelf is gehuisvest in een prachtig historisch pand en daarmee al een bezienswaardigheid op zich.
Bij aankomst werden wij bij de balie ontvangen en “overgedragen” aan een van de “huisschilders”. Al het aardewerk wordt namelijk nog steeds met de hand beschilderd!
Zij nam ons mee naar een prachtige historische kamer, met houten panelen en uiteraard heel veel Delfts Blauw. Hier lagen onze materialen al op ons te wachten. Eerst kregen we een “oefenscherfje”, waarop we konden oefenen met de diverse kwasten. De verf bestaat uit een soort zwarte pasta, die je zelf dient aan te lengen met water. Het zwart zal uiteindelijk blauw worden. Hoe meer je de verfpasta verdunt, hoe helderder het blauw. Ook hadden we verschillende soorten kwasten tot onze beschikking, die verschillende vaardigheden vereisten. Vooral het verven met de kwast voor de fijne dunne lijntjes vergt even wat oefening. Top dus dat we eerst even een kwartietje konden oefenen op een gebroken tegel. Dochterlief glom van oor tot oor.
Na het een beetje in de vingers te hebben gekregen, gingen we aan de slag met het “echte” tegeltje. Er waren twee opties: je kon kiezen voor een bestaand patroon (keuze uit een aantal verschillende) of een geheel eigen ontwerp maken. Ik bezit helaas niet het tekentalent van mijn dochter dus besloot voor een patroon te gaan. Frédérique (een meisje dat niet van kleurplaten houdt, want dan kan ze zelf niet bepalen wat ze gaat tekenen) koos uiteraard voor een eigen ontwerp. Ze wilde graag een roos tekenen op het tegeltje. Op aanraden van de huisschilder maakte zij eerste een schets met potlood, dat zou in de oven vanzelf verdwijnen. Vervolgens ging ze dat met de speciale zwarte verf overtrekken. “Inkleuren” gebeurde met dezelfde maar ditmaal verdunde verf. Een mooie “lijst” eromheen en haar tegel was klaar. Mijn patroon (ook een bloem) werd door de huisschilder met houtskool op mijn tegeltje “gestempeld”, zodat ook ik dit daarna kon overtrekken en inkleuren met de speciale verf. Wij waren de enige die de workshop volgden dus het was best wel stil in de kamer. Opperste concentratie, puntjes van de tong uit de mond. Na een minuut of twintig waren we klaar. Met instructie en oefenen hebben we er in het totaal zo’n 45-50 minuten over gedaan. Omdat onze tegeltjes in de fabriek zouden worden afgebakken en geglazuurd lieten we deze – met ons adres – achter.
Het museum
Na de workshop liepen we samen nog een rondje gelopen door de fabriek c.q. het museum. De kinderspeurtocht hebben wij niet gedaan, wel de audiotour. De rondleiding begint met een interessante videopresentatie over het hoe en waarom van de Porceleyne Fles/Royal Delft. Frédérique, een geschiedenis-fan, vond dit superinteressant. Daarna liepen we samen een rondje met onze audio-toestellen. Je moet zelf een volgnummer scannen met je audio-toestel en het daarna tegen je oren houden voor uitleg. Leuk om te doen!
Momenteel is er ook een speciale tentoonstelling van “Schiffmacher Royal Blue Tattoo” waarbij tattoo artist Henk Schiffmacher allerlei aardewerk heeft voorzien van zijn moderne ontwerpen. Vooral de meer “schunnige” hedendaagse tekeningen van Schiffmacher vond de dochter erg interessant. ;-)
Na dit rondje streken wij neer in de prachtige binnentuin van de Porceleyne Fles voor een welverdiende lunch met onder andere een groot stuk heerlijke chocoladetaart. Hard werken maakt hongerig! Als laatste liepen we nog een rondje in de uitgebreide winkel waar Frédérique nog wat mooie papierwaren uitkoos voor het nieuwe schooljaar en ik mezelf trakteerde op een langgekoesterd Delfts blauw beeldje, genaamd “Proud Mary”.
Al met al was het een geslaagd moeder-dochter uitje! Mijn zoontje van inmiddels 6 had ik er geen plezier mee gedaan, denk ik. Maar Frédérique vond vooral de videopresentatie en de tegelworkshop erg leuk! Al hoewel ze op de terugweg naar huis wel aangaf dat ze het wel een beetje saai vond dat ze bij de Porceleyne Fles niet meer kleuren gebruikten dan alleen maar blauw en wit. Mijn antwoord dat dat nu juist was wat de fabriek zo beroemd heeft gemaakt vond ze maar weinig overtuigend….
Post!
Drie werkdagen later was daar dan ook nog post uit Delft! Zorgvuldig verpakt werden onze zelfgemaakte tegels afgeleverd. De zwarte verf was inderdaad blauw geworden. En het glazuur maakt het helemaal af. We gaan er een mooi plekje voor zoeken!
NB Amy woont met haar gezin in Etten-Leur. Ze houdt van lezen en Engeland. Amy was ooit advocaat maar is nu docent Engels.
HighTea.nl says
Leuke combinatie,OOK IN NEDERLAND ZIJN ER VERSCHILLENDE MUSEA DIE HIGH TEA AANBIEDEN.