Wat vooraf ging…
Al enige weken zat ik te denken aan een citytripje. Eerst wilde ik alleen met mijn lief gaan, maar Amsterdam en het Rijksmuseum stonden als gezinsuitje nog hoog op mijn lijstje. Ik ben er zelf vaker geweest, maar niet met kinderen. De familietrip won, want oh oh wat wil ik de jongens graag kunst en cultuur bij brengen.
Ik bestelde vooraf “Het grote Rijksmuseum voorleesboek,” leende van oma nog “het grote Rembrandt voorleesboek” bestelde nog het boekje “De spannende gids door het Rijksmuseum” zodat de oudste, Rens van 8 jaar dit zelf zou kunnen lezen. Van tante Eva hadden we al een tijdje een kunst dvd box voor kinderen in huis en daar zat een dvd over Rembrandt in. Kortom we waren goed voorbereid! Elk kind had zo z’n eigen interesse voordat we gingen. Zo was Timo van 5 jaar het meest benieuwd naar het Melkmeisje, wilde Lars van 6 jaar weten of Rembrandt rond dezelfde tijd leefde als Michiel de Ruyter en was Rens vooral geïnteresseerd in hoe groot het museum was. Ook een tip als je niet alle boeken en dvds hebt of wilt bestellen, download thuis al de Rijksmuseum app! Hierop kwam ik al een hoop te weten.
Naar Amsterdam!
Nu is het voor ons vanuit Vlissingen, waar we wonen, best een onderneming om naar Amsterdam te gaan, dus we boekten een hostel en gingen op vrijdag in de krokusvakantie vanuit daar met de metro naar het Rijks. Dat was al een heel uitje, want zo vaak komen de jongens niet in een hele grote stad. De graffiti op de muren werd uitvoerig besproken.
Het pand zelf van het Rijksmuseum is natuurlijk al indrukwekkend. Wauw, wat gaaf. Door de draaideur gingen we naar binnen. Druk! Natuurlijk druk. Daar had ik me op ingesteld. De hele garderobe en alle kluizen waren vol.
Het familiespel
Eerst maar naar de info balie, want ik had gelezen over een familiespel. De kinderen kregen in eerste instantie een speurtocht op papier mee. Naar het familiespel moest ik wel even vragen. Gelukkig kreeg ik toch een kluis te pakken, want het is veel fijner om zonder jassen door het museum te lopen. Bij de media balie kregen we uitleg over het spel, ze gaf aan dat het momenteel niet zo gepromoot wordt, omdat de batterij van het kastje, een soort mini tablet, er wel eens eerder mee op kon houden. Dit weerhield ons niet en dat was maar goed ook, want wat was dit spel LEUK!
Het is voor 4 gezinsleden, maar omdat wij met z’n 5en waren deed ik samen met de jongste. Overigens hadden we ieder een eigen kastje, maar waren Timo en ik samen speler 4. Eerst dacht ik oh, dat is ook wat, nu gaat iedereen op z’n schermpje kijken en als een soort nerd met een koptelefoon zich afzonderen. Niets was minder waar. Al snel verschenen er opdrachtjes die je echt als gezin moest doen. Je had elkaar nodig en moest ook op elkaar wachten voordat je verder kon gaan. De vrolijke ‘gids’ op het schermpje liet perfect de weg zien waardoor de kinderen enthousiast voorop liepen en riepen: “Hierheen, we moeten die trap op!”
Onverwachtse hoeken
Het leuke van het spel vond ik dat je, behalve door de Ere zaal gaat, ook door plekken in het museum gaat die ik zelf wellicht overgeslagen zou hebben maar me toch verraste! Zoals de schepen “Dit is ook van Michiel de Ruyter he!“ zei Lars gelijk. De tour leidde ons ook langs het keramiek en zo kwamen we erachter dat een kannetje geen kannetje was maar een piespot! Hilarisch leuk dus. Na elke opdracht of vragen kregen we op het schermpje een letter te zien. Deze moesten we op het allerlaatst door elkaar husselen om er een woord van te maken. Ik zal het niet verklappen voor als je nog gaat, maar wij hebben het geraden hoor! De batterij bleef het ook van alle kastjes doen. Het fijne aan het familiespel was dat we echt met elkaar door het museum gingen, alsof we op een geheime missie waren, waar niemand iets mee te maken had. Ik kon me hierdoor ook goed afzonderen van de drukte wat ook heel prettig was!
Nadat we alle raadsels en HET woord hadden gevonden mochten we met het geheime woord naar de kassa van de museumshop. Hier zagen de jongens al tig mooie dingen en herkende ze veel van wat ze in het museum gezien hadden. Ik heb enkele jaren het ritueel ingevoerd dat de jongens een kaart mogen uitkiezen. Leuk om te zien wat ze kiezen en een leuk aandenken. Thuis worden deze kaarten neergezet, opgehangen of zoals mijn jongste het doet: in een speciaal verzamelmapje gedaan. Terug naar de kassa, want we hadden toch een prijs gewonnen? De jongens mochten een verenpen uitkiezen, schot in de roos! Alle drie kozen ze hun eigen favoriete kleur en waren super trots.
Het allermooiste
Wat is de jongens nu het meest bijgebleven van wat ze gezien hadden in het Rijks?
Rens vond de bedreigde zwaan eruit springen, het is ook echt een dierenvriend dus dit past ook zo bij hem. Lars koos “de nachtwachters.” Wat ik wel grappig vond, want toen we er waren werd het schilderij onderzocht en stond er glas omheen met een steiger waar de onderzoekers op werkte. Veel was er dus niet te zien van het schilderij, maar blijkbaar toch genoeg om indruk te maken!
Timo bleef bij zijn favoriet, Het Melkmeisje. “Het melkmeisje lijkt ook wel op het schilderij van Het meisje met de parel he mama?”
Ik kan niks anders zeggen dan: culturele missie: GESLAAGD!
